ارزیابی تنوع ژنتیکی 16 لاین گوجه فرنگی (lycopersicon esculentum) با استفاده از نشانگر مولکولی ssr و بررسی همبستگی آن با هتروزیس

پیش بینی تلاقی های برتر قبل از انجام تلاقی و ارزیابی های مزرعه ای می تواند کارایی تولید بذور هیبرید را افزایش دهد. در چند دهه اخیر تعداد قابل توجهی از مطالعات وجود رابطه مثبت میان فاصله ژنتیکی برآورد شده توسط نشانگرهای مولکولی با هتروزیس را نشان داده اند. در این مطالعه به منظور بررسی روابط لاین ها، فاصله ژنتیکی و در نهایت انتخاب والدین مناسب جهت تولید واریته هیبرید از 16 لاین گوجه فرنگی، از نشانگرهای مولکولی ssr استفاده شده است. واکنش pcr با استفاده از 10 جفت آغازگر انجام شد که الگوی مناسب و قابل امتیازدهی برای 16 ژنوتیپ مورد مطالعه تولید کردند. در مجموع تعداد 35 آلل برای 10 مکان تکثیر شونده ریزماهواره ای مشاهده شد که از 2 تا 7 آلل برای مکان های مختلف متغیر بود که میانگین 5/3 آلل برای هر مکان تکثیر شونده را نشان می دهد. همچنین حداکثر pic 84/0 و حداقل آن 30/0 محاسبه شد. نتایج نشان دادند که نشانگرهای مولکولیssr در تشخیص چندشکلی و فاصله ژنتیکی میان لاین های گوجه فرنگی کارآمد بوده و می تواند به عنوان ابزار دقیقی در آنالیز روابط ژنتیکی میان نمونه ها مورد استفاده قرار گیرد. با این وجود میان فاصله ژنتیکی برآورد شده توسط نشانگرهای مولکولی ssr با میزان هتروزیس در 63 هیبرید بررسی شده از نظر عملکرد، اندازه میوه، تعداد میوه و ماندگاری میوه رابطه معنی داری مشاهده نشد.